Zelf was ik, samen met heel wat van de 10 anderen erg enthousiast en dankbaar voor dit geslaagde initiatief.
Over de tweestrijd tussen roestig worden en de fierheid om nog best te overleven tussen jonkies die de jaren 90-00-10 actiever waren in muziekbeleving wil ik het hier niet hebben…
Voor de niet-deelnemers wil ik vooral kaderen hoe alles in elkaar stak, want dat is toch wellicht een vraag die velen zich stellen.
Dimitri (Keiem) serveerde voor 11 spelers een quiz die was zoals aangekondigd, maar dit (tot mijn verrassing, bewondering én respect) qua opzet niet onderdeed voor een volwaardige zaalquiz met een beperkter aantal fragmenten. We waren trouwens ook op minder dan 2,5 uur klaar, dacht ik.
De antwoordbladen inclusief de links met de foto’s (soort globo’s die we ook uit andere quizzen zoals zeker die van Methos kennen) waren top!
Maar hoe werkte dat nu?
Wel: iedereen werd verzocht om in te schrijven met opgaven van naam en een GSM-nummer. Het kon ook via e-mail, dacht ik, maar ik denk dat iedereen in quizmilieu een GSM-nummer heeft en dat ook zal gegeven hebben.
Op de dag van de quiz zelf werden de antwoordbladen openbaar gemaakt, en die moest je dan thuis (of op het werk) afdrukken om te kunnen meedoen.
Best even vooraf kijken of je kinderen de inkt niet leeggezogen hebben met hun “blijkbaar noodzakelijker schoolwerk”! Zut (in mijn geval)…
Vanaf 20 uur kreeg je dan via mail van Dimitri een Google-meet-link, waar je blijkbaar geen account moet voor hebben (is dat zo?). Hierdoor kwam je in de “vergadering (lees quiz)” waardoor je toegelaten werd via eenvoudig verzoek (een knop op die pagina).
Je zag dan een aantal deelnemers live als hun camera aan stond, en hoorde iedereen - iedereen ook verwelkomen als de microfoon aan stond.
Daarna werden de cameras en microfoon (na verzoek van Dimitri) uit gezet (om de communicatielijnen zo besparend mogelijk te houden voor de muziekbeluistering, en hoorden we enkel nog de stemmen van Dimitri en zijn high-tech-sidekick dochter Mila.
De quiz bestond uit videoframenten die je op volledig scherm kon bekijken, wat op zich ook een huzarenstukje is (voor sommigen evident, maar dat is het niet).
De nummering was duidelijk.
De klank klonk wat metalig, maar daarvoor had Dimitri zich reeds verontschuldigd.
Het was voor mij persoonlijk het enige werkpuntje aan de quiz (het voordeel van clips of artiesten te zien, was er zeker, maar als je die niet herkent, kan je ook uit teksten en voorbijkomende titels relatief gezien minder punten scoren dan in een zaalquiz met goede klank (soms met herkenning titel en terugkoppeling naar een artiest dan)).
Awel?
En de inzending en jurering dan?
Wel, op de door jou vooraf afgeprinte antwoordenbladen schreef je tijdens de beluistering de uitvoerder en titel op.
Na elke reeks werd je verzocht om met jouw GSM een foto te nemen van je antwoordblad en om dat door te sturen (ik denk dat de meesten Whatsapp gebruikten, maar Messenger kon ook, en desnoods kon het ook via mail) naar Dimitri.
Hij kan later zelf wel aangeven wat het meest gebruikt werd?
Daarna verschenen de antwoorden in een presentatievorm per blokje, zodat je goed kon nakijken op jouw ingevulde antwoordblad wat volgens jou goed was of fout.
Daarna volgde snel de volgende reeks, maar net daarvoor werd je verzocht om ook jouw punten (volgens de “jezelf-jury”) op de vorige reeks door te sturen.
In se dus een sluitend systeem.
Dimitri had vooraf opgeroepen om zijn werk te respecteren en om geen Shazam en andere opzoekmiddelen te gebruiken.
Ik moet toegeven dat ik gezondigd heb!
Bij het invullen van het eerste antwoordblad heb ik mijn identiteitskaart moeten boven halen want “Hoe ik heette, was ik vergeten” (een hit uit de jaren 50). Net als ik vergeten was dat het (correct aangekondigde) zwaartepunt uit deze quiz de voor mij redelijk jonge decennia (90-00-10) aanboorde…
Maar enfin, daarmee weten jullie hoe zo’n onlinequiz in elkaar kan zitten en best leuk ervaren werd!
Keiem (Dimitri) zal wel corrigeren waar ik het fout heb, maar ik vond dat ik hem deze uitleg
(from the other side) al kon besparen.
Dank aan Dimitri en Mila, die hier een leuke quizavond van maakten en mogelijk een weg toonden die kan gevolgd worden door andere mogelijke organisatoren voor muziekquizzen in alle genres - in zeer vreemde tijden!
Opgelet: Ik heb genoten van de inspanningen van collega's die quizzen intussen bijna wekelijks online gepubliceerd hebben via Wetransfer en andere media, en ik bedank hen daarvoor nogmaals openbaar. Hun prestatie wordt ook gewaardeerd om de lockdown als quizzer door te komen. Ik wil dat hier niet onvermeld laten!
Uiteraard hoop ik, net als iedereen, dat wel deze enge periode vlug kunnen vergeten en weldra vlug kunnen genieten van zaalquizzen en alle gezelligheid en feel-good die daar bij hoort.
Hopelijk tot dan, zeer snel... Blijf gezond intussen!