MIDLAKE (AB, 2 maart 2014)

Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 306
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

MIDLAKE (AB, 2 maart 2014)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

MIDLAKE, AB, Brussel, 2 maart 2014

"Midlake, met de ‘M’ van Meesterlijk"

Ze zijn op één hand te tellen, succesvolle bands die na de exit van hun frontman weinig of geen van hun artistieke pluimen verliezen. Het overkwam het uit Denton, Texas afkomstige psychedelische softrock gezelschap MIDLAKE toen zanger Tim Smith midden in de opnames van een nieuwe plaat de groep verliet wegens ‘muzikale meningsverschillen’. Aan opvolgers voor Smith was er allerminst gebrek, om op de loonlijst van een groep als Midlake te staan moet nagenoeg elk bandlid immers een aardig stukje close harmony kunnen zingen. Uiteindelijk zette gitarist van het eerste uur Eric Pulido de stap richting spotlight, en verscheen eind vorig jaar met ‘Antiphon’ na drie jaar nog eens een vers Midlake album.

België en Midlake, het blijken de afgelopen maanden twee handen op één buik. Nadat vorige zomer de Club tent op Pukkelpop en eind oktober ook de Botanique zonder slag of stoot werden ingenomen was vanavond de AB aan de beurt, én staan de Texanen straks ook nog eens te blinken op de derde dag van Rock Werchter. Een groep zou er voor minder stadionallures beginnen van krijgen, wat zich bij aanvang van de set vertaalde in een overdosis decibels die ons onverwacht naar de oordopjes deed grijpen. Ergens wel doodzonde, want zo verdwenen de subtiliteiten die vakkundig zijn verstopt in nieuwe nummers als “Ages”, “Antiphon” en “Provider” als sneeuw voor de zon.
De zeskoppige band leek zich van geen kwaad bewust en musiceerde onder de hoede van nieuwbakken frontman Pulido erg geconcentreerd. Vanaf het grotendeels acoustische “Rulers, Ruling All Things” werd het volume wat teruggeschroefd en kreeg de groep meer grip op zijn muzikale mystiek. Zo kreeg het nieuwe bandlid Jesse Chandler zowel letterlijk als figuurlijk nu en dan de spot op zich gericht tijdens zijn middeleeuws aandoende dwarsfluitintermezzo’s, en gingen de stemmen van alle bandleden minus de drummer steeds beter ‘blenden’ tot een meesterlijke harmonie. Een eerste hoogtepunt zat er dus weldra aan te komen, en wat ons betreft ging een meeslepend “We Gathered In Spring” uit het doorbraakalbum ‘The Trials Of Van Occupanther’ (’06 ) met die eer lopen.
Grossierde Midlake op het vorige album ‘The Courage Of Others’ uit 2010 nog duidelijk in 70ies folkrock, dan lijken Pulido & co op hun nieuwste worp wat voorzichtige uitstapjes richting progpop te maken. In het erg knappe instrumentale “Vale” herkenden we om beurten flarden vroege Pink Floyd en Pavlov’s Dog, terwijl in het atmosferische “Corruption” The Alan Parsons Project nooit veraf bleek. De Texanen schakelden daarna moeiteloos over naar hun meer radiovriendelijke nummers waaronder de evergreen “Roscoe” en de op een repetitieve krautrock drijvende nieuwe single “The Old And The Young”.

Dat het recept van Midlake ook zonder enige vorm van muzikaal ballast moeiteloos overeind blijft bewezen de Texanen met verve tijdens de eerste encore. Je kon werkelijk iemand aan zijn bier horen slurpen tijdens een meesterlijke unplugged versie van “Antiphon”, een kampvuurmoment waarbij Pulido en drie van zijn maats dicht tegen elkaar gingen aanleunen en hun close harmony bangelijk perfect tot in de nok van de goedgevulde AB weerklonk.
Met het intimistische “Provider Reprise” en de symbolische afsluiter “Head Home” stuurde de groep alweer een tevreden Belgisch publiek huiswaarts. Als generale repetitie voor Rock Werchter kon dit dus wel tellen. Wedden dat de zusjes Haim die dag vol afgunst vanuit de backstage zullen meegluren?

OOk na te lezen op http://www.musiczine.net
Plaats reactie