vinceluka schreef: ↑do 14 nov 2019, 16:37
SpeedKing schreef: ↑do 14 nov 2019, 11:14
Migos, Tyga, Rae sremmurd, Travis Scott, Juice wrld, Meek mill, Lil uzi vert, 21 savage, Sheck wes, Offset, Schoolboy Q, Young thug, J Cole, 2 chainz, Tyler the creator, YG hebben allen 100 tot 900 miljoen views op youtube (niet relevant?) maar toch werd de helft van deze artiesten nooit eerder gevraagd op een quiz.
De andere helft komt samen nog niet aan het aantal quizplaylist-noteringen van pakweg Blackberry smoke en Rival sons, maar dat zijn dan ook hedendaagse rockbands die volle zalen trekken en alom geprezen worden door bepaalde individuen op dit forum
Ludo ik gun je je spietje van harte hoor, alleen niet zo neerbuigend doen over een andere 'populaire' spie.
Oh ja, ik beschouw mezelf als een muziekliefhebber/quizzer die lust wat er op de relevante bindmiddelmedia zoals muziekblogs en muziekmediawebsites wordt geserveerd en die beperken zich heus niet tot huppeldepuprappertjes en mompeljongens/meisjes.
Dit gezegd zijnde, tot vanavond op de MOD-quiz
Ik kan deze reactie eigenlijk niet helemaal plaatsen, zoals we net al op de MODquiz hebben besproken. Het gaat 'm niet over wat er in die spie zit, maar wat er van die spie dan allemaal doorsijpelt naar 'het midden'. Het rare is dat dat vaak niet echt als het beste van het genre wordt beschouwd door degenen die voeling hebben met dat segment. Jij hebt dat gevoel voor jouw genre en ik voor het mijne. Dat is eigenlijk gewoon hetzelfde aanvoelen. Waarom de onnozeliteitenmetal van Sabaton doorbreekt, of de huppeldepupmetal van Volbeat of de klonerij van Greta (mijn excuses voor de neerbuigendheid over 'mijn genre'), het is me een raadsel. Mijn verbazing gaat vooral over wat uitgerekend uit die niches dan soms wel eens in de bindende media doorbreekt. Ik lees in mijn post geen aanval op een andere spie, maar dat heb, mijn dagelijkse professie ten spijt, blijkbaar niet goed verwoord.
Verder zijn er voor mij niet veel bindmiddelwebsites of blogs. Je noemde Pitchfork, maar dat is voor mij niet zo algemeen bindend als den BRT Top 30 die thuis bij ons (en bij velen die ik kende) opstond op zaterdag, en als ik naar de Unic ging om een brood, speelde die daar ook nog. De meeste online media zijn bijna allemaal niche vind ik, gewoon omdat het te breed is om nog allemaal te volgen. Zelfs Humo is niche. Classic Rock Magazine, ondanks zijn naam, houdt ook zeer sterk de vinger aan de pols in mijn genre. Maar die blogs zijn toch helemaal anders dan de wijdverbreidheid van radio en tv voor 2000 (vind ik). En zoals je zelf al zei: veel van die blogs zijn volgers, geen leiders. Zelf volg ik vandaag zelfs bijna de blogs of nichesites in mijn genre niet meer, omdat Spotify me wekelijkse een lijst van 30 releases in mijn genre serveert. Zoveel snorde ik er indertijd zelfs niet op wekelijks tijdens mijn speurwerk. Als ik nog iets volg, zijn het de bands zelf of hun labels. Dat is een fenomeen dat zich ook gewoon in de corporate marketing voordoet: je kunt vandaag rechtstreeks tegen je 'klanten' spreken. Vroeger had je daarvoor de media nodig. Nu zijn de media op zich ook gewoon een doelgroep van je communicatie geworden. Zo is het ook in de muziek. De band kan zijn fans rechtstreeks aanspreken. Een blog die iets van een band oppikt, is per definitie al te laat.
Een andere fenomeen uit de zakelijke communicatie is peer-to-peer: je volgt een aantal smaakgenoten en als er iets 'opduikt', zie je dat gewoon rondom je heen flitsen op de sociale media. Dat gaat vaak nog sneller dan dat je het via blogs moet oppikken (zoals gezegd: dat zijn volgers, ze zijn te traag). En de algemene bindmiddelmedia zijn nog trager: de doorlooptijd van een artiest die niet van in den beginne gehypet wordt en zelf aan de weg moet timmeren live, is +5 tot zelfs +10 jaar om mss in de bredere media te geraken.
Over de aantallen van de rappers ben ik zeker dat ze hoog liggen. Maar dat doen de aantallen ook van Russische pop, Bollywoodiaanse muziek, pure country. Dat laatste is bijvoorbeeld ook echt wel yuge in Amerika, maar weinig kans op scoren denk ik op onze quizzen - maar: vraag gerust, net als om het even wat uit welke spie. Maar dat is juist mijn punt: je zult er geen allround gesmaakte +2000 quiz mee maken.
Zo verbaas ik me dan, vanuit mijn genre, en eigenlijk gelijkaardig aan jouw verwondering over het gebrek aan populaire Amerikaanse rap, over de aantallen en cijfers indertijd van sommige AOR / melodic bands uit de 80s in de US versus wat in vele quizzen wel gevraagd wordt / mag worden). Bij Jorg passeert al eens zoiets, en dat wordt ook op de korrel genomen en dan wordt het predikaat 'te Amerikaans' bovengehaald. Vandaar dat ik denk dat je dat ook zou voor hebben mocht je uit de Amerikaanse rappers putten die je opnoemde. Waarmee ik niet zeg dat ze niet gevraagd mogen worden, of er een waardeoordeel over vel.
Nog over het louter nominale aantallenargument: zoals je de aantallen van de grootste rappers afzet tegenover de hedendaagse classic rock bands die je noemde, zo kan ik dat ook op mijn beurt verder afzetten tegenover heel wat hedendaagse dingen die gevraagd worden, maar dan weer een pak lager liggen dan Rival Sons of Black Stone Cherry. En die moeten dan ook maar gepakt worden. Ik doe die steekproeven geregeld als er namen passeren waar ik zelfs nog nooit van hoorde, en kom dan maar op één factor uit: smaak. Het circuit draait imho grotendeels op bepaalde smaken, en jouw spie aan rappers noch mijn spie aan hedendaagse classic rock hoort daar bij. Mogen ze gevraagd worden? Ja toch, zoals alles uit die 360% alt cirkel rondom het bindende midden. Dus ook eens een countrygod of een J-Popfenomeen. Kijk, we zijn zelfs verzuchtingsverwanten, veeleer dan 'tegenstanders'. Mooi, toch? Wat Johan gisteren nog aanvulde: een quiz moet toch altijd voldoende middengehalte hebben. Zeker waar. Alleen wordt dat steeds moeilijker, en, en again, dat is mijn punt: dat midden wordt steeds minder gesmaakt. De interesse van het muziekquizgild ligt daar minder en minder. Mijn hele betoog is er dus ergens een van bezorgdheid: hoe gaan we die oefening blijven maken voor 'algemene' ploegquizzen. Of worden nicheduoquizzen toch echt de toekomst? In een andere post gaf ik ooit al eens mee dat er weinig mensen de doorsteek maken doorheen alle decennia en doorheen én gitaren én beats. Volgens mij zijn dat in grote lijnen vier grote interesseblokken waarrond je wel nog enigszins bindende quizzen zou kunnen maken en louter happy gezichten zou zien op een quiz. Voor jezelf gaf je aan dat je bijna de hele 360% aan genres afschuimt rondom het midden, met uitzondering dan van uitgerekend mijn genres, maar ik denk dat die bijna exhaustieve helikopterview heel persoonlijk is, en niet de regel in muziekquizland.
Enfin, spijtig dat een vaststelling, of poging tot analyse vanuit een bezorgdheid van wat er zich in muziekquizland afspeelt (toch ietwat tanende deelnemerscijfers) als een aanval op persoonlijke smaak wordt beschouwd. Op artiesten die zich in de spie ophouden, en niet zozeer in het midden, wat ik toch ergens onterecht afgeleid blijf vinden (again, het zal aan mijn gebrekkige schrijfkwaliteiten liggen). Nu, de muziekquizzende Ultratoprapliefhebber of Ultratopmetalliefhebber ben ik ook gisteren in De Spiegel niet tegengekomen, dus ik blijf nog even bij mijn standpunt (toegegeven, we waren er ook niet met zoveel): wat vanuit die spieën al eens doorsijpelt wordt vreemd genoeg net eerder minder gesmaakt door het muziekquizgild. Dat we rare jongens zijn!
En bedankt aan de Horsemen om nog eens een quiz te hebben geserveerd die eindelijk eens wat posts en voer voor gesprek oplevert!