PaulMcCartney schreef:Gangmember4 schreef:
Inderdaad, ik ben het er volmondig mee eens dat je dergelijke "discutabele" gevallen best vermijdt. Maar, nu ben ik toch deze keer zelf door dhr. Rypens met m´n pietje genomen met How do I live. Want zoals onze vrienden van de Fab 4 reeds opmerkten bracht LeAnn Rimes haar versie welgeteld 11 dagen eerder uit dan Trisha Yearwood. Bij deze sla ik dan ook een mea culpa. Volgende editie dus niet alles checken en dubbel checken, maar driedubbel nondedju
Je kan dit moeilijk vermijden. Je hebt alles nagekeken en volgens de site van Rijpens is Trisha Yearwood de originele uitvoerder.
Wat je eventueel ook kan doen is 'secondhandsongs.com' raadplegen (daar staat Lean Rimes) en indien daar iets anders staat verder onderzoek uitvoeren of de song schrappen.
Indien de Rijpens het verhaal van George Harrison niet aanpast, is wat mij betreft het verhaal van de originals ten einde. Elke auteur van een song zal wel een versie opgenomen hebben (op cassette / cd / computer / tape) ....
Het probleem is dat Rijpens niet consequent is. De ene keer hanteert hij een opname uit 1958 die pas in 1995 uitgekomen is en de andere keer zegt hij dat een andere versie 'original' is omdat het eerder is uitgebracht.
Wat eerst op een release verschijnt is volgens mij een original en niet iets dat 30 jaar later opduikt en das pas op plaat verschijnt....
En anders kan je ook stellen dat elke auteursversie een original is, maar als het niet is uitgebracht.....
Een voorbeeldje hiervan:
JE T'AIME ...MOI NON PLUS
< vorige volgende >
(Serge Gainsbourg)
(o): Serge Gainsbourg avec Brigitte Bardot (1967) label: Philips
In een nacht geschreven, samen met Bonnie And Clyde. BB die toen pas met Gunther Sachs was getrouwd, vroeg Serge in een brief dit niet uit te brengen en Serge dat is gewoon een gentleman. Versie bleef in de kluis tot een stuk in de jaren tachtig.
(c): Jane Birkin & Serge Gainsbourg (1969) [n°1 UK], Sounds Nice (1969) [als Love At First Sight; instrumentaal], Harry J. All Stars (1969) [reggae versie], Bourvil & Jaqueline Maillan (1969) [parodie], Nol & Marie (1969) [idem als Je T'aime (over 25 jaar)], Jef Cassiers & Jo Leemans (1970) [idem als De 10.000ste Nacht; lange tijd in de ban van de BRT-radio], Judge Dread (1975) , Donna Summer (1978) [versie van meer dan een kwartier in film Thank God It's Friday], Photos (1980) [als Je t'aime], Dingetje feat. Kitty Schubbe (1980s) [als Je t'Aime Warme Brie & Natte Sokken], Barry Adamson (1993) , Blown (1994) , Misty Oldland (1994) [in A Fair Affair], Cibo Matto (1997) , Anita Lane & Nick Cave (1997) , Texas (2000) [sample in Guitar Song],
Nog een voorbeeld, maar dan weer anders geïnterpreteerd:
WILD HORSES
< vorige volgende >
(Mick Jagger/Keith Richards)
(o): Flying Burrito Brothers (1970) label: A&M
Kwam terecht op Burrito DeLuxe. Waarom dit niet eerst door de Stones zelf werd uitgebracht? De elektrische slide op de Stones demo gaf al aan wat eraan scheelde: een country tune moet ook country klinken en dat deed hun versie niet, op de minor chords van Jim Dickinson op piano na. Daarom gaf Keith de tape door aan zijn vriend Gram Parsons met het verzoek om mede Burrito Sneaky Pete Kleinow daar wat pedal steel aan toe te voegen. Gram vroeg of de Burritos dan misschien ook zelf een versie mochten inblikken. Gram is trouwens ook te horen op een van de outtakes van de Stones-versie (opgenomen in de Muscle Shoals Sound studio). Die opnamen dateren al van december '69 maar kwamen pas terecht op hun lp Sticky Fingers, de eerste op hun eigen label. Die release diende alsmaar uitgesteld door de juridische scheidingsperikelen met Decca en Allen Klein.
(c): Rolling Stones (1971) [zie noot], Labelle (1971) , Melanie (1974) , Old And In The Way (1975) , Sundays (1992) , Tim Ries (2005) , Susan Boyle (2009) ,
Ofwel hanteer je opnamedatum ofwel releasedatum, maar niet zoals het Rijpens best past...
, maar een monsterfile op de E40 n.a.v. Batibouw, en een paar verdwaalde Bananen die me zouden komen oppikken in Zellik, gooiden echter roet in het eten. 
). Zit EINDELIJK es Tones On Tail in een quiz en zou er bijna niet op gescoord hebben (heb zelf eens hun fantastische 'Go!' gevraagd, TOT = Daniel Ash op zijn absoluut hoogtepunt als je het mij vraagt).
)