Naar mijn bescheiden mening liggen dance en luistermuziek mijlenver uit mekaar maar hebben ze toch een (in bovenstaande discussie relevante) overeenkomst.
En wel deze: in beide categorieën heb je een hoop nummers die op het eerste gezicht banaal/eentonig/goedkoop zijn voor de niet-liefhebbers van het genre en waarvan het merendeel het ook effectief zijn maar waarbij meerdere luisterbeurten je voor een aantal van die nummers tot een ander inzicht kunnen leiden.
Vraag is dan vooral of je je wil laten leiden tot een dergelijk inzicht, m.a.w. of je de nummers in kwestie een kans geeft. Een pure danceliefhebber heeft waarschijnlijk geen zin om het verzameld werk van Bob Dylan (daar is ie weer
) een luisterbeurt te geven, laat staan meerdere. En omgekeerd. Er zijn ook zoveel goodies te beluisteren.
Je hoeft andere genres uiteraard geen kans te geven maar je hoort een 4-kwartsritme en je denkt al 'oei, boenke-boenke', of je hoort een zacht tokkelend gitaartje en een neuzelende stem en het lijkt de zoveelste zagevent. Maar soms zit er zoveel meer in, zit er een ongrijpbare ondertoon in, een bepaalde klank die bijna onmerkbaar naar een dramatisch hoogtepunt leidt, ... Een heel genre afdoen als minderwaardig, daar zou ik toch eerst even over nadenken.
In de vermelde categorieën ben ik al vaak verrast geweest geworden maar ik zal nog veel meer pareltjes missen omdat ik net weer andere muziek zit te beluisteren. Da's uiteraard de keerzijde van veel dingen een kans te geven: keuzestress :banghead:
Toch vind ik dat we op dat gebied in een fantastische tijd leven, een groot deel van hetgeen je tegenwoordig hoort op bv. StuBru zou pakweg 15 jaar geleden afgedaan zijn als te moeilijk voor het grote publiek. Mijne maat is DJ en toen kwam er steevast gezaag en liep de dansvloer leeg als zijn veel te ruige favoriet 'Should I stay or should I go' werd opgelegd
En nuu kun je met wat geluk binnen hetzelfde kwartier Aphex Twin, Tindersticks en Archie Bronson Outfit horen passeren op een mainstreamzender, da's echt een grote luxe
