Ook al werden we er pijnlijk op gewezen dat het nooit iets zal worden met Los Locos zolang we de Arctic Monkeys, Kaiser Chiefs, Franz Ferdinands of Kooks van deze hitlijstgevoelige wereld niet uit elkaar kunnen houden, en ook al stampten we ter plekke een minifestivalletje aan foutieve overrules in alle richtingen uit de grond, en ook al tuimelden we op het laatste uit de top 10: gezellige boel daar in Pittem, en volgend jaar komen we weer 'stuutjes' eten!
Enkele themaatjes die ik me herinner: de Metalbejaarden die iets te basic waren voor me, Unsere Deutsche Freunden die wel aardig lukten met een half-Duits gewortelde familie, heel origineel vond ik de X en Y-chromosomen (man-vrouw duetten, meteen die vervelende X en Y weggewerkt), de Top 50 die voor Sarah was, ... De laatste uitsmijterronde met de driepuntercovers liep wel even faliekant af, hoewel de muziek eigenlijk niet zo ver van mijn bed was. Mijn hersenpan meldde me daar gewoon iets te manifest dat ze, en alles erromheen, dit jaar 40 wordt...
Hét grootste succes van de avond werd echter geboekt door mijn discipelen in Once In A Road, een ploeg die ik eigenhandig heb samengesteld, gekneed, opgeleid, getraind, gedrild, voorbereid, ... en die dan ook Rode Duivelsgewijs op de overwinning afstevenden. Toch weer een sterke prestatie van deze coach
.Volgend jaar garnaalsla op de 'stuutjes', zodat we het gemis van de Disorder Quiz in Oostende kunnen verzachten middels een emotionele vreetbui?
).
)
