De twee muziekrondes hadden als thema 'Kleuren' en 'Dieren', en het was enkel de bedoeling respectievelijk de kleur of het dier dat in uitvoerder of titel schuilgaat op te schrijven. Zo hoorden we onder andere REM met Orange Crush en Green Day met 21 Guns, waarbij dan enkel Oranje en Groen op het blad diende te staan. Of Fleet Foxes met White Winter Hymnal en Goose met Words, waarbij dan Vos en Gans op het blad belandde.
De overige acht rondes ging het ofwel om (veel te lange) vragen
of één vraag die voor de hele ronde van toepassing was. Zo was er een ronde waarbij van tien door de jury voorgelezen groepen het land van herkomst moest worden opgeschreven, een ronde waarbij de namen van twee, drie of meer zingende broer werden voorgelezen waarvan de groep moest worden gegeven en een ronde waarbij de namen van frontmannen werden voorgelezen waarbij dan de groep moest worden genoteerd (deze rondes hadden vooral iets 'examenachtigs', een gemiste kans ook om de groepen daadwerkelijk te laten horen). Daarnaast was er nog een ronde over groepen die in de zaal zelf hadden opgetreden (Zaal Moorland), een ronde over jazz, een ronde over in 2010 gestorven artiesten en - the horror, the horror 
- een ronde over klassieke muziek én één over muziekinstrumenten.Aangetreden met The Pale Riders From Philadelphia stonden we halfweg op een onverhoopte eerste plaats, maar toen na de pauze de ronde over klassieke muziek (4 op 10) en muziekinstrumenten (3 op 10) kwam, kwam die zwaar op de helling. Zeker toen bleek dat onze naaste belager 2x 8 op 10 scoorde. Een goeie tafelronde van ons (twintig artiesten waarvan de begeleidingsband werd gevraagd) maakte het echter nog heel spannend, met deze uitslag:
1 Oesje 119 ptn
2 The Pale Riders From Philadelphia 118 ptn
3 W84US 110 ptn (dat door de twee presentatrices afwisselend werd uitgesproken als 'wachtvirus', 'wacht voor ons' en - het bedoelde - 'wait for us'
)Tien rondes en twee tafelrondes op een totaal van 150 punten is niet veel (zeker niet als er amper muziek te horen valt), maar het trage tempo zorgde er toch voor dat we pas na elven de zaal verlieten. Goed gelachen evenwel, al is de kans klein dat ik volgend jaar opnieuw in Stabroek zal zijn de derde week van maart.
