In het mooie Concertgebouw van Brugge, waar de acoustiek top is, kwamen ze sterk voor de dag. De band werd voor de toernée uitgebreid tot zeven en dat heeft hun sound ook echt nodig. Live klonken ze zowaar verfijnder en warmer dan op The Hungry Saw. Het zijn dan ook stuk voor stuk erg getalenteerde muzikanten, aangevuld met de mooiste bariton uit het hedendaagse muzieklandschap. Uit die plaat kwam dan ook het merendeel van de nummers. Zelfs de drie instrumentale werkjes werden (terecht) bovengehaald. Ook werden een tweetal nummers gespeeld die mij onbekend waren, waarvan ik vermoedde dat minstens één ervan een cover was. Iemand?
In de eerste bissen kwamen dan nog enkele favorieten naar boven waarvan vooral het intense My Sister opviel. Het middenstuk van dat lied bevat immers een parlando zonders begeleiding, en je kon een speld horen vallen in de zaal. Probeer dat op een festival en je krijgt gegarandeerd 'Oere!' naar je hoofd geslingerd door een dronken KLJ bende. Hier was het een zoveelste kippenvelmoment.
Ik kon zo nog tien nummers opnoemen die nog mochten passeren, maar ik zou niet weten welke te schrappen.
Essentiële band!
