FOCUS (15 november - CC De Steenoven - Herzele)

[erik]

Er zijn nog uitwijkmogelijkheden in Vlaanderen op een avond waarop I Love Techno alle aandacht naar zich toe weet te trekken. Het Cultureel Centrum van Herzele dan maar voor de enige Belgische passage van de legendarische Nederlandse band FOCUS.
Ze waren nergens te bespeuren in de concertkalenders van de verzamelde Belgische rockpers noch was er enige aandacht voor op de radio. Het is des te verbazend om vast te stellen dat het progkwartet voor een afgeladen zaal mocht aantreden. Bovendien had ik géén enkel moment het gevoel in een bejaardenhuis te zitten ; integendeel zelfs. FOCUS is nochthans een band die vooral talk of the town was in de eerste helft van de jaren '70. Toenmalig gitarist Jan Akkerman werd in 1973 door het Britse blad Melody Maker zelfs uitgeroepen tot beste gitarist ter wereld, waarmee hij Eric Clapton achter zich liet.
Na al die jaren zijn de 2 originele leden nog steeds Thijs Van Leer (orgel en fluit) en drummer Pierre Van Der Linden die nu al enige jaren worden bijgestaan door de jonge honden Bobby Jacobs (basgitaar) en op gitaar Niels Van Der Steenhoven (toevallig ook de naam van de zaal).
Al snel werd duidelijk dat dit hun sterkste line-up ooit is. Deze tournee staat in het teken van "New skin" (2006), het 9de studio album en zonder twijfel hun beste werkstuk in 35 jaar. Net als in hun hoogdagen brengen ze opnieuw klassiek aandoende thema's die dan door een gehakmolen gedraaid worden of gelardeerd met humor.
Het concert begon rustig en sfeervol met 'Focus 7' waarna onverwacht vroeg al de klassieker 'House of the King' (1970) voor luid applaus zorgde. Daarna kwamen een trits songs uit "New skin" aan bod. Een album waarop Thijs Van Leer méér nog dan vroeger zijn knotsgekke woordloze kreten bot kon vieren in onzinnige titels als 'Aya-yuppie-hippie-yee'. Over gevoel voor humor valt te twisten maar ik heb mij reuze geamuseerd met de voordracht van Thijs Van Leer. De lachspieren werden daarna wat rust gegund voor het loodzware dik 22 minuten durende meesterwerk 'Eruption' (1971) die met talloze adembenemende breaks en eindeloze tempowisselingen alleen was weggelegd voor een geoefend oor. Die helse rit kwamen ze zonder kleerscheuren door en het was om vingers en duimen bij af te likken : klasse ! Vóór de pauze werd afgesloten met het prettige 'Sylvia' (1973), een hitsingle die op héél wat herkenningsapplaus mocht rekenen.
Deel 2 werd ingezet met de prachtige instrumentals 'Focus 3' en 'Focus 2' waarna het even ernstig werd met 'La cathedrale de Strasbourg' waar Thijs Van Leer een psychotische koster leek met een eigen religie.
'Harem scarum' (alleen in Nederland een hitje in 1974) kreeg een lang tussenstuk met uitgebreide solospots van alle bandleden inclusief de basgitarist. Met de meeste eer ging evenwel de jonge opzwepende gitarist Niels Van Der Steenhoven aan de haal. Een talent die zich absoluut uit de schaduw van Jan Akkerman weet te spelen. Ook Pierre Van Der Linden liet horen waarom hij nog steeds één van de beste drummers ter wereld is. Pure krachtpatserij en ook een beetje waanzinnig op zijn leeftijd (een ferme zestiger).
Daarna werd wat gas teruggenomen met 'Ode to Venus' (2006) waarop een ander aspect aan bod kwam : subtiele jazz en fusion. En compleet onverwacht kwam dan de toverspreuk 'Hocus pocus' (1971), nog altijd één van de naar mijn mening 10 beste Nederlandse rocksongs ooit gemaakt. Voor de gelegenheid kwamen ze met de superstrakke Amerikaanse singleversie op de proppen. Een loeiharde finale met nogmaals een drumsolo die géén moment voor verveling zorgde.
FOCUS mocht 2 keer bissen. Met hun allereerste compositie ooit 'Focus 1' (1969) werd na ruim 2 uur een spetterend orgelpunt gezet op een memorabele avond.

[Tonyvdb]

mooi verslag alweer, Erik ... duidelijk een muziekfan in hart en nieren :thumb1: