MELANIE DE BIASIO (Boomtown, 18 juli 2017)

Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 307
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

MELANIE DE BIASIO (Boomtown, 18 juli 2017)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

MELANIE DE BIASIO (Opera Gent, Boomtown, 18 juli 2017)

Grande dame van de ‘jazz trance’

Wie de mannen van Canvas tijdens de eerste reeks van Off The Record in de platenkast van MELANIE DE BIASIO heeft zien snuffelen kan getuigen dat de Belgisch-Italiaanse zowel qua muzieksmaak als qua attitude een bijzonder straffe madam is. In eigen land is de avant-jazz chanteuse intussen uitgegroeid tot een household name die theaters, intieme stadspleinen en knusse concertzalen vlotjes doet vollopen, en sinds afgelopen dinsdag weten we nu ook dat ze tevens het statige decor van een opera kan vullen met Boomtown festivalgangers.

Vanop het hoogste balkon in een bloedhete Gentse Opera observeren we De Biasio en haar drie metgezellen de hele avond lang ‘noodgedwongen’ in vogelvluchtperspectief, maar lang duurt het niet of die afstand wordt onwezenlijk klein als ze de toeschouwer met haar fluwelen stem in her own private Idaho binnentrekt. De belichting is even schaars als sfeervol. De vier middelhoog opgestelde spots lijken belangrijke referentiepunten voor de stage act van de zangeres: het ene moment trekt ze de volle aandacht in de schijnwerpers, om vervolgens eventjes te verdwijnen naar de donkere achtergrond en de virtuositeit van haar trio begeleiders primeert.
Met een integrale uitvoering van het 24 minuten durende “Blackened Cities” koos De Biasio overigens niet bepaald voor de meest hapklare brok als opener. Tijdens dat titelnummer - en tegelijk ook enige nummer - van haar vorig jaar verschenen album komen alle muzikale helden één voor één aan bod. De desolate gospelblues van Billie Holiday en Nina Simone kreeg eerst het gezelschap van de minimale avant-rock van late-career Talk Talk om uiteindelijk te stranden in bezwerende triphop en jazzy breakbeats van respectievelijk UNKLE en Reprazent. Op het podium zijn enkel een pianist, een keyboardspeler en een drummer aan zet, maar als interactief trio zijn ze tot magistrale dingen in staat die het publiek in a state of trance achterlaten.

Het eerste halfuur was dermate indrukwekkend dat de rest van de set als één lange bisronde aanvoelde. Niet getreurd, want De Biasio & co hielden nog een pak fraaie songs achter de hand uit ‘No Deal’, de feitelijke doorbraakplaat uit ’13 die in no time is uitgegroeid tot een klassieker in de vaderlandse muziekgeschiedenis. Single “The Flow” liet de Belgisch-Italiaanse op haar meest catchy horen, inclusief de eeuwige dwarsfluit waarmee ze sinds haar tienerjaren vergroeid is. Op “I Feel You” grijpen de stiltes tussen de flarden dwarsfluit, piano en percussie ongemeen snel naar het strot, weliswaar met een dankbare knipoog naar Talk Talk’s Mark Hollis die van functionele stiltes ooit zijn handelsmerk heeft gemaakt. En nu we toch met referenties dwepen, in de persoon van Mongo Santamaria werd uiteraard ook even de spotlight gericht op de eerste generatie jazzhelden tijdens een US3-achtige herwerking van diens genre standaard "Afro Blue”.
Na de slepende jazz blues van “No Deal” gooide de groep finaal alle remmen los en kregen breakbeats en soundscapes als atypische ingrediënten vrij spel tijdens een ongemeen opzwepend “I’m Gonna Leave You”. Indien ‘jazz trance’ geen officieel erkende stroming is, dan hebben we vanavond de geboorte van een nieuw subgenre meegemaakt. Zonder oogkleppen en stronteigenwijs hedendaagse invloeden in de jazztraditie binnenloodsen én er tot ver buiten de landsgrenzen mee wegkomen: Melanie De Biasio mag met recht en rede een grande dame worden genoemd!

Binnenkort ook na te lezen via http://www.musiczine.net
Plaats reactie