WOVENHAND (Het Depot, 6 oktober 2016)

Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 307
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

WOVENHAND (Het Depot, 6 oktober 2016)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

WOVENHAND (Het Depot, Leuven, 6 oktober 2016)

'Genieten in ademnood'

De dagen worden korter, het weer grimmiger en de mens weemoediger: alle omstandigheden zitten dus mee om de nieuwe plaat van het Amerikaanse gothic Americana gezelschap WOVENHAND in de nabijheid van een knetterend haardvuur aan een intieme luistertest te onderwerpen. En ja sire, er zijn nog zekerheden in deze wankele tijden. Met ‘Star Treatment’ heeft David Eugene Edwards, sinds anderhalf decennium het enigmatische opperhoofd en enige vaste lid van de band, alweer een huiveringwekkend opus ingeblikt.

Wovenhand mag dan al stiefmoederlijk worden behandeld door de radiostations, toch kan de groep in ons landje steevast rekenen op een behoorlijke opkomst tijdens haar broeierige live sets. Zo ook donderdagavond in Het Depot, waar een groot deel van het publiek klaarblijkelijk genoeg lentes op de teller had staan om uit eerste hand te kunnen getuigen over de hoogdagen van 16 Horsepower. De alt.country folkrock van Edwards’ vorige groep valt echter in weinig of niets meer te vergelijken met de huidige exploten van de man, evolutie heet zoiets. Op de jongste drie albums ‘The Laughing Stalk’ (‘12), ‘Refractory Obdurate’ (‘14) en de nieuwe worp ‘Star Treatment’ blijkt Wovenhand immers ook voorheen minder voor de hand liggende genres als postpunk, gothic en metal innig te hebben omarmd. Niet toevallig dus dat Edwards het nieuwe album inblikte in de Electric Audio studio van noiseguru Steve Albini onder leiding van een heuse metal producer, Sanford Parker. Fans van het eerste uur zullen misschien wat ontgoocheld huiswaarts getrokken zijn, want net die drie ongemeen harde albums vormden de ruggegraat van de set in Leuven.

Op een spaarzaam verlicht podium trok Edwards vergezeld van zijn vier kompanen van meet af aan ongemeen hard van leer. Wovenhand blijkt niet langer het eenmans hobby project van Edwards, hier stond een hechte groep op de planken die het publiek een uur en drie kwartier in een spreekwoordelijke wurggreep hield. Met Bauhaus, The God Machine en Swans noteerden we drie referentiepunten om maar aan te geven dat een live set van Wovenhand bijzonder pover scoort op de feel good schaal, maar daarentegen geen mens onberoerd achterlaat.

Zeker live blinken de songs niet meteen uit in herkenbaarheid, dus voor de aanwezige puristen was het nagelbijten om wat titels te ontwaren in de epische wall of sound. Ah wat zou het, wij gingen steevast voor wat tegenwoordig ‘totaalbeleving’ heet. De met godsdienst en spiritualiteit doorweekte teksten van een als een gewonde jachthond huilende Edwards deden zowat overal haren ten berge rijzen: het is nog steeds een onfeilbare graadmeter om ‘goede’ van ‘memorabele’ optredens te onderscheiden. Op tijd naar adem happen was de boodschap, want de in reverb badende donderpreken tegen een achtergrond van breed uitwaaierende gitaren, tribal drums en spooky soundscapes kneep ongemerkt de keel dicht.

Reverend Edwards cultiveert reeds twee decennia lang het imago van een door God gezonden zonderling die uitgerekend in het op excessen terende muziekwereldje De Boodschap komt verkondigen. Wij waren al fan, nu zijn we ook nog bekeerling.


Binnenkort ook na te lezen via http://www.musiczine.net
Plaats reactie