TOM ROBINSON & BAND (Het Depot, 15 april 2016)

Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 307
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

TOM ROBINSON & BAND (Het Depot, 15 april 2016)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

TOM ROBINSON & BAND (Het Depot, Leuven, 15 april 2016)

"Terugkeer van punkrock veteraan in twee tijden"

Na drie decennia had TOM ROBINSON het zo ongeveer wel gehad met podia en kleedkamers. Jaar in jaar uit een steeds ouder en dunner wordend publiek entertainen met evergreens als “Glad To Be Gay” en “Listen To The Radio: Atmospherics” mag dan al een welkome verdienste zijn om ’s mans pensioenkas te spijzen, veel artistieke credibiliteit houdt een performer van zijn kaliber daar niet aan over.
De immer goedlachse Engelsman zocht en vond uiteindelijk een nieuwe uitdaging als radio show host op de BBC, maar bleef al die jaren wel in het geniep teksten pennen. Vroeg of laat wou Robinson die songs ook effectief opnemen en uitbrengen, het ontbrak de man enkel aan tijd en geld. Dat laatste vond hij vorig jaar middels een crowdfunding project dat de nodige ponden opleverde om met ‘Only The Now’ zijn eerste schijf in meer dan 15 jaar in te blikken.

Zowat de helft van de nummers vanop die nieuwe plaat staan ook effectief op de setlist tijdens de huidige clubtour van TOM ROBINSON & BAND, qua affiche een subtiel doch belangrijk verschil met de originele ‘Tom Robinson Band’ (TRB) die tussen ’77 en ’79 furore maakte. Maar kijk, de bijna 66-jarige voormalige spreekbuis van de Engelse gay society speelde afgelopen vrijdag in Het Depot toch maar lekker op veilig en haalde als openers twee TRB classics vanonder het stof. Tijdens het verrassend snedige “The Winter of ‘79” werden bittere herinneringen opgehaald aan de beginjaren van het Thatcherisme, en ook de gestyleerde Steely Dan pop van “Too Good To Be True” blijkt zijn houdbaarheidsdatum nog bijlange niet overschreden. De jaren hebben ervoor gezorgd dat Robinson’s stem wat rafeliger en een tikkeltje onvast is gaan klinken, maar dat bleek zowaar een meerwaarde voor nummers die geboren zijn temidden de hoogconjunctuur van de punk.
Op zijn nieuwe worp etaleert de ranke Engelsman zich nog steeds als de linkse rakker van weleer die de sociale pijnpunten van een tijdperk gedomineerd door bankencrisissen, Fakebook en zelfvervreemding bekijkt door de bril van een gelouterde muzikale activist. Zoals vanouds weet Robinson zijn ideeëngoed ook nog eens te verpakken in goeie songs én weet hij zich te omringen met prima muzikanten: singer-songwriter Lee Forsyth Griffiths, sessiegitarist Adam Phillips (Richard Ashcroft, Cher, Rod Stewart), Faithless drummer Andy Treacey en producer/multi instrumentalist Gerry Diver.Vooral die laatste wist met keyboards of viool nieuwe songs als “Never Get Old”, “Cry Out”, “Risky Business” en “Don’t Jump Don’t Fall” een extra twist te geven waardoor ze verrassend weinig afstaken tegen de klassieke oudjes. Maar toegegeven, een guitig niemendalletje als “Martin” vanop TRB’s eerste EP uit ’77 zat daar niet tussen. Robinson haalde hier voor één keer nog eens zijn cockney accent boven, hengelde naar publieksparticipatie en kreeg vlotjes de goed gevulde foyer van het Depot op zijn hand.

Net toen Robinson het publiek na een kleine drie kwartier helemaal had opgewarmd met “War Baby”, een door de Koude Oorlog geïnspireerde classic uit diens 80ies solo periode, kondigde de man doodleuk een pauze van een klein halfuur aan. Weg was de vibe en, erger nog, foetsie was de timing van ondergetekende. Op weg naar het station om de laatste trein te halen staken dus wel wat mixed emotions de kop op. De ultieme uitsmijters “2-4-6-8 Motorway” en “Power In The Darkness” werden dan wel door onze neus geboord, we nemen genoegen met de geslaagde terugkeer van dit buitenbeentje van de 70ies punk. We reserveren voor volgende keer alvast een studentenkot.

Binnenkort ook na te lezen op http://www.musiczine.net
Plaats reactie