DANIEL NORGREN (4AD, 6 februari 2016)

Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 307
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

DANIEL NORGREN (4AD, 6 februari 2016)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

DANIEL NORGREN (4AD, Diksmuide, 6 februari 2016)

'Emo recht uit de Zweedse bossen'

Zo nu en dan lost het Hoge Noorden een goed bewaard muzikaal geheim waar je steil van achterover slaat. In die categorie stak de 32-jarige Zweedse singer-songwriter DANIEL NORGREN vorig jaar bij ons voor het eerst de neus aan het venster met zijn vijfde full album ‘Alabursy’. Opgenomen met behulp van een krakkemikkige 4-sporenrecorder in de landelijke thuisbasis Borås kan dit lo-fi pareltje zo in de platenkast naast de betere schijven van Bonnie ‘Prince’ Billy en Neil Young unplugged staan. Luttele maanden later had Norgren met ‘The Green Stone’ alweer een nieuwe worp klaar. Minder kippenvel deze keer, maar wel met een gepolijster geluid waardoor de Zweed met “I Waited For You” warempel regelmatig de playlist van Radio 1 haalde.

Datzelfde radiohitje stak helemaal voorin de set waarmee Norgren en zijn twee kompanen afgelopen zaterdag de 4AD tot de nok deden vollopen. We zien er een anti-commercieel statement in van een eigenzinnige en pure artiest die niet op zoek is naar harde dollars, maar eigenlijk al lang tevreden is als er elke avond opnieuw wat betalende toehoorders opduiken. Norgren neemt zichzelf en zijn muziek vrij ernstig, en verwacht eigenlijk ook wel hetzelfde van het publiek. Op zich is daar niks mis mee, ware het niet dat precies daar ook zijn zwakte ligt. Zo wist de man nauwelijks raad met een tenenkrullende aansteller in het publiek die de ganse avond door met flauwe woordspelingen de aandacht probeerde op te eisen. Gelukkig werd de onverlaat uiteindelijk even uit de zaal gezet, want het zou zonde zijn om een talent als Norgren op die manier vroegtijdig richting coulissen te zien vertrekken.

Zoals vele van zijn landgenoten heeft Norgren een hechte relatie met de natuur. De man met de onafscheidelijke baseball pet ziet er trouwens niet alleen uit als een houthakker, ook in zijn teksten vormen ‘woods’, ‘trees’, ‘birds’ en ‘moon’ meer dan eens de ruggegraat van het verhaal. Wie ‘The Tenessee Fire’ van My Morning Jacket in huis heeft kan zich een beetje inleven in de ongedwongen plattelandssfeer die de boomlange Zweed en zijn twee kornuiten op contrabas, drums en orgel een kleine twintig nummers lang wisten vast te houden.
Nog meer dan op plaat blijkt Norgrens vocale veelzijdigheid een uitzonderlijke troef. Een grommende Tom Waits, een huilende Joe Cocker en een bleitende Neil Young: ze waren allen van de partij in Diksmuide. Ook muzikaal werden uit verschillende houtsoorten planken gezaagd. Op diens eerste platen profileerde de Zweed zich als een talent in rural blues die net als bij Chris Whitley of Daniel Lanois meedrijven op een broeierige en hypnotiserende ondertoon. Uit zijn beste bluesplaat ‘Buck’ (‘13) werden het hypnotiserende “Moonshine Got Me”, het naar Van Morrison lonkende “I’m A Welder” en de speelse bluesrocker “Whatever Turns You On”. Op zijn recentste albums kiest Norgren voor een meer afgekloven en minimale sound waar de sixstring veld moet ruimen voor piano, orgel en accordeon. Het is een keuze die een aantal van zijn meest beklijvende songs hebben opgeleverd, zoals de Neil Young ripoff “If You Look At The Picture Too Long”, de ode aan de vergankelijkheid “Everything Melts Away Like Snow” en de begrafenis wals “Like There Was A Door”.

Als uitsmijter kroop Norgren alleen achter de piano voor het nieuwe “Everlasting Friend”, het soort nummer waarop je elke scheet van het barpersoneel kon horen, kortom de emotionele evenknie van My Morning Jacket’s “I Will Be There When You Die”. Het betekende een beklijvend einde van een dito set waar Daniel Norgren indringender en authentieker voor de dag kwam dan zijn veel populairdere landgenoot The Tallest Man on Earth.
Plaats reactie