PAVLOV'S DOG (Vooruit, 14 november 2013)

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 307
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

PAVLOV'S DOG (Vooruit, 14 november 2013)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

PAVLOV’S DOG, De Vooruit, Gent, 14 november 2013

"Virtuoze progfolk voor drama queens"

Wie tijdens een dood moment al eens googled naar lijstjes met ‘The weird voices of rock’ zal al gauw botsen op ene David Surkamp, beter bekend als de enigmatische frontman van het illustere 70ies gezelschap PAVLOV’S DOG. Haar cultstatus heeft deze uit St. Louis afkomstige band in grote mate te danken aan de debuutschijf ‘Pampered Menial’ (‘75), een fenomenaal werkstuk waar virtuoze progrock en dramatische popsongs hand in hand gaan. Na een geflopte tweede plaat ging de groep echter al gauw op de fles, en moesten fans zich decennia lang zoet houden met diverse bootlegs en wat solo exploten van Surkamp.
Sinds 2010 staat een soort reïncarnatie van Pavlov’s Dog regelmatig terug op de planken, met naast Surkamp enkel voormalig Chuck Berry drummer Mike Safron als originele leden. Opmerkelijk genoeg zitten zowel nieuwe als overjaarse fans wel degelijk te wachten op deze verknipte reünie, getuige een afgelopen donderdag tot de nok gevulde Vooruit.

Anno 2013 lijkt de groep uitgegroeid tot een soort familiebedrijfje met maar liefst twee koppels op de loonlijst. Naast David en zijn overigens muzikaal redelijk overbodig vrouwlief Sara Surkamp heeft het zevenkoppige gezelschap ook wat vers bloed in de rangen met o.a. bassist Rick (bas) en Abbie (viool) Hainz Steiling. Vooral deze laatste nam meteen het voortouw tijdens het instrumentale opwarmertje “Savage” gevolgd door twee iconische stukken uit ‘Pampered Menial’, “Fast Gun” en “Late November”. Het publiek was meteen mee toen van meet af aan bleek dat er nog maar verbluffend weinig sleet zat op Surkamp’s vibrerende alt. Zijn bijna vrouwelijke stem staat zo bol van melancholie en pathos dat zelfs ruimdenkende fans van Rush en early Placebo hier ook wel pap moeten van lusten.
Na wat dan heet een veilige start ging de band ook wat grasduinen in hun andere albums die op papier niet altijd garant staan voor sterke live momenten. Zo staan nummers als “I Don’t Do So Good Without You”, “Wrong” en “Canadian Rain” nu niet bepaald te dringen voor een plaats in onze platenkast, maar door de doorwinterde en virtuoze muzikale aanpak van de groep werd enige zweem van meligheid toch ternauwernood vermeden. Vanachter zijn zonnebril ontpopte Surkamp zich bovendien tot een begenadigd verteller en oogstte hij sympathie bij het publiek met ludieke complimentjes over de cultuurstad Gent. Maar evengoed zorgde hij voor een spreekwoordelijke krop in de keel wanneer hij herinneringen bovenhaalde over Siegfried Carver en Doug Rayburn, twee oorspronkelijke leden van de band die intussen het tijdelijke voor het eeuwige hebben ingeruild.

Tijdens een sterk laatste half uur passeerde met het instrumentale niemendalletje “Preludin”, een lang uitgesponnen “Of Once And Future Kings”, “Theme From Subway Sue” (een ludieke fonetische verbastering van de oorspronkelijke titel “Someday Soon”) en het apocalyptische “Song Dance” zowat de helft van ‘Pampered Menial’. De bombast waarmee deze nummers de zaal werden ingeblazen stond in schril contrast met de sobere akoestische aanpak van Surkamp tijdens de eerste encores. Op z’n dooie eentje stak hij de zaal in z’n broekzak met “Lost In America”, het titelnummer van de erg magere comeback plaat van Pavlov’s Dog uit ’90 dat in Gent werd uitgekleed tot het beste nummer dat Elliott Murphy vergat te schrijven.
Met het dramatische “Julia” heeft ook Pavlov’s Dog zijn eigen “Nights In White Satin” beet: een radiovriendelijk nummer waar de groep van generatie op generatie wordt mee vereenzelvigd en de pensioenkas van de Surkamps moet helpen spijzen. Ook in Gent was het weer raak en waren tijdens die drie magische minuten nergens meer dolle vijftigers te vinden dan in de Vooruit.

‘Bring back the good old days’ mijmerde een voldane Surkamp tijdens het afsluitende “Valkerie”. Ruim twee uur lang waren hij en zijn makkers daar inderdaad in geslaagd, en dat zonder al te vaak te vervallen in cheesy sentiment. Pavlov’s Dog lijkt dus nog lang niet rijp voor het Golden Years circus, tenzij natuurlijk daar plots een garnizoen drama queens zou opduiken.

Binnenkort ook na te lezen op http://www.musiczine.net
Lars
Rock Legend
Berichten: 1574
Lid geworden op: do 23 aug 2007, 17:31
Locatie: Mechelen

Re: PAVLOV'S DOG (Vooruit, 14 november 2013)

Bericht door Lars »

Mooi verslag :clap:
Gebruikersavatar
SpeedKing
Rock Legend
Berichten: 3327
Lid geworden op: vr 01 aug 2008, 13:26
Locatie: Merelbeke [Los Locos]

Re: PAVLOV'S DOG (Vooruit, 14 november 2013)sw

Bericht door SpeedKing »

Zeer degelijk concert, maar degelijk betekent niet altijd beklijvend. Bij momenten waren ze me toch soms even kwijt. Maar dat schreef je al: het 'musicianship' hield het concert te allen rijde recht, bij minderbegenadigden was het gewoon ingestort. En de violiste boodt altijd de nodige visuele verpozing natuurlijk ;). Grappig vond ik het boe-geroep toen de bassist als haar echtgenoot werd aangekondigd ;)
De enige Afrekening die er toe doet: de Riffraffrekening!
Gebruikersavatar
armand corsica
Lead Singer
Berichten: 163
Lid geworden op: ma 16 sep 2013, 13:37
Locatie: Beerzel
Contacteer:

Re: PAVLOV'S DOG (Vooruit, 14 november 2013)

Bericht door armand corsica »

Mooi verslag, waar ik het volledig mee eens ben.
Beste van de drie concerten ook dat ik van hen zag. (Andere 2 waren in the spirit of 66...)
En in plaats van Sara zouden ze inderdaad beter nog een Abbie look-a-like meebrengen... ;)


viewtopic.php?f=4&t=2744
5de Griene muziekquiz Beerzel, 30 april 2018, Beerzel.
Inschrijven: muziekquizbeerzel@yahoo.com

of
viewtopic.php?f=4&t=3590
Plaats reactie