PUBLIC IMAGE LTD (AB, 24 oktober 2013)

Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 306
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

PUBLIC IMAGE LTD (AB, 24 oktober 2013)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

PUBLIC IMAGE LTD, AB, Brussel, 24 oktober 2013

"De terugkeer van de geloofwaardigheid"

Met de concertenreeks ‘Dub be good to me: celebrating 45 years of dub’ zet de AB één jaar lang de spotlight op één van de meest vernieuwende stromingen in de muziekgeschiedenis. Het siert de ruimdenkendheid van de Brusselse concerttempel dat niet enkel de originators, maar ook de volgelingen van het genre een podiumplaats wordt gegund. Tot die laatste categorie moeten we ook PUBLIC IMAGE LTD (PiL) rekenen, het notoire gezelschap rond John Lydon wiens prille avant-gardistische postpunk eind jaren ’70 werd voortgestuwd door lome dub grooves.
Na ontelbare personeelswissels en een trits platen die telkenmale wat minder relevant gingen klinken trok Lydon in ’92 de stekker uit PiL om zich op lucratieve reünies met zijn maatjes van de Sex Pistols en een solo carrière te storten. Een groot fortuin heeft de man er blijkbaar toch niet aan over gehouden, want pas na een hilarische reclamespot voor hoeveboter (http://www.youtube.com/watch?v=8hzQsvxtLTM) kreeg het excentrieke enfant terrible de nodige centen bij elkaar om in 2009 PiL terug te reactiveren.

Anders dan bij de verschillende reïncarnaties van de Pistols wil Lydon als boegbeeld van PiL op artistiek vlak terug aux sérieux worden genomen. Met het vorig jaar verschenen comeback album ‘This Is PiL’ zijn hij en zijn maats daar overigens vrij aardig in geslaagd. Met het uit die plaat getrokken “Deeper Water” trapte een vastberaden band afgelopen donderdagavond hun set in een bescheiden gevulde AB Box op gang. Samen met andere nieuwe songs zoals “Out Of The Woods” en “One Drop” kan dit nummer zich meten met het beste materiaal dat de groep pakweg drie tot vier decennia terug heeft ingeblikt, alleen klinkt alles nu een pak luchtiger.
De sfeer werd prompt een stuk grimmiger en dreigender toen het gezelschap een handvol nummers ging plukken uit haar opus magnum ‘Metal Box’ (aka ‘Second Edition’) (‘79). De inmiddels 57-jarige Lydon diende wel wat te spieken om de ellenlange lappen tekst van “Albatross”, “Poptones” en “Careering” niet te laten ontsporen op de slome repetitieve groove, maar het eindresultaat was niettemin indrukwekkend te noemen.

Het zal de fans van het eerste uur wellicht worst wezen, of misschien juist plezieren, dat meesterbassist en architect van de prille PiL sound Jah Wobble anno 2013 niet echt wordt gemist. In de persoon van Scott Firth, die als guilty pleasure o.a. een verleden heeft in de begeleidingsband van The Spice Girls, heeft de groep immers een meer dan waardige vervanger beet. Samen met drummer Bruce Smith, bekend als medeoprichter van The Pop Group en sinds midden jaren ’80 vaste drummer bij PiL, vormde hij een erg straffe ritmetandem die de lome dub grooves tot diep in de onderbuik lieten doorklinken. Lu Edmonds, nog zo een PiL oudgediende, had van zijn kant een arsenaal aan gitaren meegebracht die zowel qua vorm als qua klank een lust voor oog en oor vormden.
Samen met de immer flamboyante krielhaan Lydon in de voorste gelederen vormde dit drietal een erg solide en virtuoos musicerende groep. De tijd dat PiL als één van de belangrijkste postpunk instituten werd aanzien ligt intussen al behoorlijk ver achter ons, toch was van enige oubolligheid geen sprake. Zo werd “This Is Not A Love Song” geïnjecteerd met tribal beats alsof de heren van Leftfield deze duffe 80ies song door de remix mangel hadden gehaald. “Warrior” was een ander hoogtepunt dat dan weer bol stond van de etnische invloeden en het publiek langzaam maar zeker meezoog in een hypnotiserende trance.

De weinige radiovriendelijke songs die Lydon & co op hun kerfstok hebben waren netjes opgespaard tot de toegiften. De hitsige postpunk van “Public Image” en de rustig voortkabbelende meezinger “Rise” stammen uit de tijd dat er nog regelmatig kwaliteit in de hitparades te bespeuren viel. “Open Up”, een trancy breakbeat classic die oorspronkelijk werd ingeblikt door Leftfield & Lydon, kreeg een fraaie PiL make over maar werkte niet echt als afsluiter.
Eén schoonheidsfoutje op een set van bijna twee uur, daar maalt niemand om. Wat we vooral onthouden is dat Lydon & co zorgzaam omspringen met hun cultureel erfgoed én stevig op weg zijn naar een tweede jeugd. Wie nog een pakje hoeveboter?

Ook na te lezen op http://www.musiczine.net
Plaats reactie