PALMA VIOLETS (Charlatan, 6 april 2013)

[Guess Who s Ozzy]

PALMA VIOLETS, De Charlatan, Gent, 6 april 2013

"De avond voor de doorbraak"

Toegegeven, normaal gezien fietsen wij in een wijde bocht omheen Engelse groepjes die met de titel van 'NME’s Best Track of the Year' aan de haal gaan. Vorig jaar viel die twijfelachtige eer te beurt aan “Best Of Friends” van het Londense PALMA VIOLETS, maar voor één keer lijkt er meer aan de hand dan louter one minute of fame. Hun onlangs verschenen debuut ‘180’, vernoemd naar de krakkemikkige Studio 180 waar ze maandenlang aan hun eersteling sleutelden, staat immers bol van het soort vintage gitaargerammel waar The Libertines, Arctic Monkeys en The Vaccines al eerder de hoofdvogel mee afschoten. Bovendien heeft het in 2010 opgerichte viertal in korte tijd een behoorlijke live reputatie bij elkaar gespeeld. Dankzij intensief touren langs pubs en clubs heeft de populariteit van Palma Violets in hun thuisland intussen ongekende hoogtes bereikt.
De groep is intussen ook bezig aan de verovering van het Europese vasteland, logisch dus dat zowat alle Vlaamse muziekclubs in de rij stonden om dit jonge Engelse grut in vette letters op de affiche te zetten. De strijd werd uiteindelijk ietwat verrassend gewonnen door de Gentse Charlatan, die dan ook in no time het bordje ‘sold out’ mocht bovenhalen voor de laatste halte op de Europese toer van het viertal.

Elk groepje dat op de tonen van The Damned’s “New Rose” vrolijk het podium komt opgewandeld kan per definitie op onze sympathie rekenen. En warempel, net als hun iconische landgenoten hebben ook Palma Violets twee zingende frontmannen in de aanbieding. De bariton van gitarist Sam Fryers, die uitdrukkelijk lonkt naar Nick Cave of de crooner in Iggy Pop, wordt hierbij achterna gezeten door de oerschreeuw van bassist Chilli Jenson die het van meet af aan zijn heilige plicht vond om het publiek op te hitsen. Dat lukte al aardig met de nonchalante opener “Johnny Bagga’ Donuts”, maar pas met de psychedelische garagerock van “Rattlesnake Highway” was het er echt wel boenk op. Dit soort nummers zouden niet eens misstaan op één van de 60ies Nuggets verzamelaars of op de eerste paar platen van The Stranglers, en daar zit het gammele orgeltje van Peter Mayhew ongetwijfeld voor iets tussen. Fryers en Jenson mogen dan al de show stelen, toch lijkt Mayhew de belangrijkste man in de groep die de set gedecideerd orkestreert en de songs van een donker psychedelisch randje voorziet.
Palma Violets raasden met een rotvaart door hun debuut en lieten hierbij geen dieptepunten noteren. “All The Garden Birds” was een introspectief rustpunt opgehangen aan een kabbelend Zombies orgeltje, het bezwerende “Chicken Dippers” baadde in een bad van reverb en stond bol van de tempowisselingen, en tijdens de prille Britpop classic “Best Of Friends” noteerden we de eerste verdienstelijke poging tot skydiving. Op de B-kant van die debuutsingle prijkt trouwens “Last Of The Summer Wine”, één van de prijsbeesten op ‘180’ waarvan in de Charlatan duidelijk werd dat dit een festivalanthem in wording is.
Na een stomende set van drie kwartier werden de Belgische fans bedankt voor het warme onthaal met het wiegeliedje “14”. Hiermee hadden we nagenoeg de volledige debuutschijf gehad, maar de fans van het eerste uur weten intussen dat hun Violets zich in een korte maar bijzonder heftige bisronde nog zouden vergrijpen aan “Invasion Of The Tribbles” van de obscure Canadese 80ies punkband The Hot Nasties. Deze miskende pogo classic ging er bij het jonge volkje in als zoete broodjes, met als resultaat dat het podium in no time werd bevolkt door een kolkende horde fans die een mondje kwamen meebrullen. Het genadeschot kwam er met het ironische niemendalletje “Brand New Song”, waarin de groep heerlijk de draak stak met zichzelf en met de muziekbusiness.

Lang hoeven we niet op zoek te gaan naar een eerlijk oordeel over deze bezwete avond in de Charlatan. In geen tijden hebben we zo genoten van een bevlogen en onbezonnen Engels groepje als Palma Violets, en zie, onze inkt is nog niet helemaal droog of Jan Smeets en Herman Schueremans zijn intussen ook wakker geschoten. We wensen de Violets straks het beste op resp. Pinkpop en Rock Werchter, maar dat eerste wervelende optreden op Belgische bodem in afwezigheid van dronken tentsletjes neemt niemand ons nog af.

Binnenkort ook na te lezen via http://www.musiczine.net

[Rubby]

Thanks Ozzy, ik ga deze dus zeker proberen te zien op Werchter