THE SPECIALS (AB, 28 september 2011)

[Guess Who s Ozzy]

THE SPECIALS, AB, Brussel, 28/09/2011

"The Specials bouwen propvolle AB om tot een hete Nite Klub"

Sommige bands hebben hun naam echt niet gestolen. Neem nu THE SPECIALS, een multiraciaal stelletje muzikale buitenbeentjes dat tijdens de (post)punk hoogconjunctuur aan het eind van de 70ies besloot om een geheel andere kant van het muzikale spectrum te verkennen. Platen van Prince Buster, Desmond Dekker en The Skatalites werden met stapels tegelijk verslonden, wat uiteindelijk resulteerde in het unieke Specials brouwsel met punk, ska, rocksteady en loungepop als hoofdingrediënten, hier en daar wat gedresseerd met de nodige social comment. Volledig volgens de geest van de DIY beweging werden singles en albums van The Specials, maar ook van geestesgenoten als Madness, The Selecter en The Bodysnatchers, geperst in de zelf opgerichte platenstal 2-Tone Records. Ondanks een kort muzikaal leven van ’79 tot ’81 oogt de back catalogue van The Specials ruim drie decennia na de feiten nog steeds redelijk indrukwekkend. Op het live front blijkt de groep sinds hun 30ste verjaardag in 2009 opnieuw springlevend, zij het dan zonder het creatieve mastermind Jerry Dammers maar wel met een ‘waar is da feestje’ mentaliteit om U tegen te zeggen.

Dat het ook op muzikaal gebied echt een feestje zou worden stond al van meet af aan vast. Met “Enjoy Yourself (Reprise)” als intromuziekje stuurden de zeven heren op leeftijd een niet mis te verstane uitnodiging richting publiek, luttele momenten later gevolgd door de heet opgediende krakers “Do The Dog”, “(Dawning Of A) New Era” en “Gangsters”. De propvolle AB mocht dan wel de laatste halte zijn van hun Europese tour, geen van de groepsleden leek echter het minste teken van enige vermoeidheid te vertonen, en op geen enkel moment kon je de groep betrappen op het inschakelen van de automatische piloot. Nee, anno 2011 zijn The Specials uitgegroeid tot een goed geoliede retroact die aan een hels tempo, zowaar bijna Ramones gewijs, nagenoeg hun hele oeuvre op goed anderhalf uur er doordraaien.
Zanger Terry Hall, nochtans met voorsprong de bekendste figuur in The Specials rangen, deed zijn uiterste best om zo weinig mogelijk in de spotlights te staan. Die eer kwam Neville Staples toe, die als een volleerde master of ceremony zelfs de meest stijve hark in het publiek een voet deed verschuiven op de tonen van “Monkey Man”, “Rat Race” en “Concrete Jungle”. The Specials worden misschien wat tegen wil en dank als een party band beschouwd, maar dan wel één met een pak fenomenale muzikanten in de rangen waaronder rockabilly gitarist Roddy Radiation, diens hyperkinetische collega Lynval Golding en de virtuoze drummer John Bradbury. Met schijnbaar achteloos gemak loodsten zij het publiek zowat integraal doorheen het titelloze debuut (‘79) en de highlights van de toch wat onderschatte opvolger ‘More Specials’ (’81). Met de net niet in elkaar gevlochten “Stereotypes” en “Man At C&A” uit dat tweede album scoorden Hall & co wat ons betreft zelfs de tien meest hoogstaande minuten van de avond. De rest van het publiek was echter een andere mening toegedaan, want zowat iedereen zat te wachten op de zinderende finale. Op de tonen van “A Message To You Rudy”, “Nite Klub”, “Too Much Too Young”, en “Enjoy Yourself (It’s Later Than You Think)” vlogen nu ook de laatste nog gevulde bierbekers genadeloos de lucht (en menige haardos) in.

Ook tijdens de korte bisronde werd het feestje gewoon verder gezet met het van The Skatalites geleende “Guns Of Navarone” en “You’re Wondering Now”. Wie hierna nog hoopte op de enige ontbrekende classic “Ghost Town” kreeg in plaats de zaallichten in de ogen. Eens buiten in de foyer konden die paar licht ontgoochelde die-hard fans zich echter al meteen een officiële live registratie van de AB set aanschaffen om de pensioenkas van Hall & co nog wat te spijzen. Wij zijn hopelijk nog lang niet toe aan ons muzikaal pensioen: Too much (to hear), too young (to stop).

Binnenkort ook na te lezen (met foto's) op http://www.musiczine.net

[rino]

Damn, wat was ik daar graag bijgeweest. Met The Specials er bij op Sinner's Day was ik zeker gegaan. Nu twijfel ik nog: zal ik voor het 2de jaar op rij het verjaardagsfeest van mijn 2 neefjes aan mij laten voorbijgaan of zwicht ik toch onder de familiale druk?