Golden Years, Sportpaleis Antwerpen, 11-12-2010

International
Lead Singer
Berichten: 221
Lid geworden op: ma 06 aug 2007, 06:59
Locatie: Örnsköldsvik (Zweden)

Golden Years, Sportpaleis Antwerpen, 11-12-2010

Bericht door International »

Het Antwerpse Sportpaleis was weer heel goed gevuld voor de jaarlijkse oldiesmarathon, die The Golden Years eigenlijk is. Meer dan vier uur tophits van topgroepen, niet één onbekend nummer passeert de revue.
Het wordt steeds moeilijker een concert met oldies uit de sixties en de seventies te organiseren. De muzikanten worden steeds ouder, de gezondheid wordt er niet beter op, sommigen zijn ondertussen reeds overleden…
Maar het spreekt vanzelf dat zij de kans niet onbenut laten om nog eens op te treden voor meer dan 10000 toeschouwers: een leuke schnabbel en een serieuze kick. Ook het dankbare publiek mogen we niet vergeten: zij klappen mee, zingen mee telkens als dat van hen gevraagd wordt. En waarom niet? Want The Golden Years zijn één groot feest.
Natuurlijk slagen niet alle groepen er in een even goede prestatie te leveren. Maar het is opvallend hoe de organisatoren er telkens weer in slagen de volgorde van de groepen zo te programmeren dat de kwaliteit de ganse avond in stijgende lijn gaat.
Carl Huybrechts praat de acts vlot aan elkaar en de videoclips op groot scherm houden de sfeer er in tijdens de setwisselingen. Nochtans moet ik vermelden dat de overgangen helemaal niet zo vlot verliepen als vorige jaren: soms vielen er stiltes, de geluidskwaliteit van de clips was soms zeer slecht.
Ik heb heel veel respect voor de muzikanten, maar een grote naam en goede referenties, die dertig jaar oud zijn, zijn voor mij niet voldoende. Sommige balorkesten produceren een betere klank dan wat hier soms neergezet werd.
Dave Dee kon twee jaar geleden al niet optreden met zijn makkers ‘Dozy, Beaky, Mick & Tich’ omdat hij vlak ervoor ziek werd. Hij zou enkele weken daarop ook overlijden. Bij gebrek aan hun originele zanger maakten de anderen er het beste van. Een goede opener.
‘The Tremeloes’ waren gehandicapt door de ziekte van hun bassist. Die werd dan maar vervangen door de sologitarist van Gerry & The Pacemakers. Zij brachten de meeste nummers iets te traag. Een slordig optreden dat ons toch nog kon bekoren met een leuke versie van “Silence is Golden”.
‘Gerry & The Pacemakers’ waren niet zo veel beter. De typische klank van Gerry’s stem geeft iets uniek aan hun songs, maar die ontbrak grotendeels. Spijtig. Alleen afsluiter “You Never Walk Alone” bracht ons even in stadionsfeer.
Tot op dat moment waren de beste zangprestaties geleverd door het publiek en dat bleef zeker zo tijdens het optreden van ‘The Searchers’. Tijdens een aantal nummers was de balans volledig zoek, de zang klonk vals, de drummer klonk als een volleerde houthakker die maar enkele ritmes beheerst.
Zouden ‘The Hollies’ dit snel doen vergeten? Gedeeltelijk wel, hoewel de zang, vooral in het begin, nogal wisselvallig was. Maar ze eindigden sterk met hun ballads “He Ain’t Heavy, He’s My Brother” en “The Air That I Breathe”.
De overgang naar ‘Smokie’ was groot, maar ze slaagden er in met een behoorlijk heavy set het publiek voor te bereiden voor ‘The Sweet’. Die startten met loeiende sirenes en zwaaiende zoeklichten hun “Blockbuster” op. Even werd het wat rustiger met medleys van hun zachtere werk, maar “Fox On The Run” en “Ballroom Blitz” klonken dan weer keihard door de boxen. The Sweet werken duidelijk aan de kwaliteit. Ze teren niet louter op nostalgie, maar ze staan er nog steeds.
De grote vraag was hoe ‘Steve Harley & Cockney Rebel’ dit geweld zouden counteren. Vooral omdat Steve Harley bekend staat als tegenstander van elektrische gitaren en het liever akoestisch doet. Maar hij wou de Belgen bedanken voor het feit dat “Sebastian” hier een reuzenhit werd en zijn carrière lanceerde. En dat was te horen.
Met 8 muzikanten, waaronder zelfs een violist en een dwarsfluitiste, produceerde hij een overrompelende klank. Ik werd helemaal weggeblazen door een schitterende versie van “Sebastian”. Hierdoor alleen al zou mijn avond goed geweest zijn. Dat het geplande slotnummer, met iedereen samen op het podium, niet doorging (waarschijnlijk door tijdsgebrek), was daarom niet zo erg. De meeste vijftigers verlangden toen reeds duidelijk naar hun bed…
Setlist: Dozy, Beaky, Mick and Tich: Hold tight, Zabadak, Legend of Xanadu, Bend it
The Tremeloes: Suddenly you love me, Here comes my baby, My little lady, Silence is golden, Even the bad times are good
Gerry and the Pacemakers: How do you do it, Don’t let the sun catch you crying, I like it, Ferry Cross The Mersey, You’ll never walk alone
The Searchers: Sweets for my sweet, Don’t throw your love away, Love potion Nr. 9, Needles and pins, When you walk in the room
The Hollies: Here I go again, Jennifer Eccles, Bus stop, Sorry Suzanne, Carrie Anne, He ain’t heavy, he is my brother, The air that I breathe
Smokie: Lay back in the arms of someone, Don’t play your rock and roll to me, Oh Carol, Living next door to Alice
The Sweet: Blockbuster, Coco - Funny Funny - Poppa Joe, Wigwam Bam - Little Willy, Fox on the run, Ballroom Blitz
Steve Harley and Cockney Rebel: Here comes the sun, Mr Soft, A Friend for Life, Sebastian, Make me smile

Binnenkort ook na te lezen op http://www.musiczine.net
Plaats reactie