AROMA DI AMORE & RED ZEBRA (De Vooruit, 30 mei 2010)

Gebruikersavatar
Guess Who s Ozzy
Popstar
Berichten: 307
Lid geworden op: wo 13 feb 2008, 13:38
Locatie: Aarsele / Guess Who

AROMA DI AMORE & RED ZEBRA (De Vooruit, 30 mei 2010)

Bericht door Guess Who s Ozzy »

AROMA DI AMORE & RED ZEBRA, 30 mei 2010, De Vooruit, Gent

"Nostalgische Belpop trip naar de donkerste helft van de jaren ‘80"

Het lijkt wat onwerkelijk als je er tegenwoordig de inhoud van De Rode Loper op na slaat, maar er was ooit een tijd waarin Belgische bands het moesten rooien zonder buitensporige media aandacht, dure opnamestudio’s en dito buitenlandse producers. Platen werden eigenhandig opgenomen, eigenhandig geproduceerd, en ja, als het moest zelfs eigenhandig aan de man gebracht. Begin jaren ’80 werd het Vlaamse muzieklandschap overspoeld door een heuse golf van dergelijke D.I.Y. exponenten, waarvan de meeste er niet veel meer dan een cult status hebben aan over gehouden. Naar aanleiding van nieuw (verzameld) werk steken twee van deze vaderlandse cult acts, Aroma di Amore en Red Zebra, momenteel terug de neus aan het venster. Afgelopen zondag kwamen beide bands in eerste instantie de versheidsdatum van hun back catalogue testen in een matig gevulde Balzaal van de Gentse Vooruit.

Net als generatiegenoten De Brassers en -het binnenkort even terug springlevende- Arbeid Adelt! valt het van oorsprong Mechels gezelschap AROMA DI AMORE (AdA) terug op het Nederlands als muzikale voertaal en is hun geluid te situeren in de minimale, vaak tegendraadse new wave hoek. Sinds hun Rock Rally avontuur in 1982 en enkele meningsverschillen daargelaten bleef de creatieve spil van AdA tot op de dag van vandaag nagenoeg ongewijzigd. Frontman Elvis Peeters (aka Jos Verlooy) oogt naast het podium als een minzame en ietwat verstrooide boekenworm die zo uit de jury van De Gouden Uil geplukt lijkt, maar eens op het podium ontpopt hij zich al vlug tot een politiek (in)correcte linkse activist met een messcherpe tong, onnavolgbare woordenschat en dito gebarentaal. Peeters’ cynische teksten worden muzikaal nog steeds ondersteund door de hoekige gitaarrifs en stuiterende drumcomputer van Fred Angst (aka Gerry Vergult) en de dwingende aan Jah Wobble refererende bas van Lo Meulen.
Ondanks de echo’s van Gang Of Four, Wire en het vroege PIL lijkt AdA’s muzikale formule anno 2010 verre van uitgewerkt. De pompende ritmebox van “Overleven” uit de vergeten mini LP ‘De Sfeer Van Grote Dagen’ (’85) opende een dik uur eigenzinnige bloemlezing uit drie decennia AdA. Ook de recente vinyl compilatie ‘Ongehoord’ met voornamelijk nooit eerder uitgebrachte nummers kwam hierbij aan bod, zoals tijdens het snedige “Snoep Voor Haar”. Zielsgenoten Wire hoorden een fraai vertimmerde versie van hun “Heartbeat” langskomen als “Hartslag”, het enige echt nieuwe nummer in de set dat pas afgelopen februari in muziekcentrum TRIX werd ingeblikt. De Belpop classic “Gorilla, Dans De Samba” (‘83) werd weliswaar geweerd uit de set, maar in ruil werd diens even aanstekelijke B-kantje “Dobberman” geserveerd.
Zonder ooit te vervallen in gepreek deelde de allerte analist in Peeters zoals in de grote dagen hier en daar een linkse uppercut uit aan het politieke establishment zoals tijdens “De Aarzel”, een niet mis te verstane sneer naar de voorstanders van het confederalisme. Ook persoonlijke favoriet “In Jou Maag” ontbrak gelukkig niet, het was opnieuw genieten toen het geniale stukje poezie “Ja ik wou met jou naar bed, maar niet als een maagtablet” voorbij kwam draven. De encores “Mongool” en de bijna-hit “Voor De Dood” besloten een indringende set propvol vaderlandse muziekgeschiedenis. Benieuwd of Vanthilt, Van Roelen & Van Acker dit komende herfst nog kunnen overtreffen...

Vlak na AdA’s uppercut leek het optreden van hoofdact RED ZEBRA op het eerste zicht wat overbodig. Want laat ons eerlijk zijn: de Brugse punkwave veteranen hebben hun muzikale sporen vooral verdiend in de donkerste helft van de jaren ’80, maar blonken de jongste decennia niet bepaald uit in memorabel songmateriaal. Eén constante valt er echter wel te bespeuren sinds hun Rock Rally deelname in 1980, met name de uitstekende live reputatie van de West-Vlamingen die hen trouwens ook in onze buurlanden momenteel nog heel wat krediet oplevert.
Zoals aangekondigd door organisator New-Wave-Classix koos Red Zebra voor een soort ‘best of’ formule en werden recente of nieuwere nummers (gelukkig) slechts bij vlagen de set binnen gesmokkeld. Opener “Agent Orange” is zo een eerder doordeweekse rocker uit het jongste live album van Red Zebra, maar gaf wel aan dat de groep hecht en strak op elkaar ingespeeld leek. De grappen en grollen van de clowneske frontman Peter Slabbynck zijn soms wat belegen, maar gelukkig heeft Red Zebra met gitarist Geert Maertens en drummer Johan Isselee nog twee andere oudgedienden in de rangen die de groep anno 2010 de nodige credibiliteit opleveren. Beste bewijs hiervan kregen we tijdens het indrukwekkende trio “The Ultimate Stranger”, “Paradise Lost” en “Shadows Of Doubt” dat ons prompt terug flitste naar de hoogdagen van de vaderlandse cold wave. Minder geslaagd waren dan weer de covers van “Winning” (The Sound) en “Transmission” (Joy Division), twee holy grails uit het new wave tijdperk waarbij de groep weliswaar verdienstelijk musiceerde maar Slabbynck vocaal toch wat te kort door de bocht ging.
Aan het einde van de set werd in de voorste gelederen een bescheiden pogo feestje ingezet met de weliswaar onvermijdelijke doch onverslijtbare Belpop anthems “I Can’t Live In A Living Room” en “The Art Of Conversation”. Uit de twee daaropvolgende bisrondes onthouden we vooral de nog steeds heel knappe cold wave instrumental “Bastogne”, het vergeten B-kantje “Innocent People” van Red Zebra’s eerste single uit 1980 en de obligate mond-vol-banaan act tijdens “Man Comes From Ape”. En wat de covers betrof leek derde keer echt wel de goede keer, want Slabbynck & co slaagden er wonderwel in om via een gedreven versie van Magazine’s “Shot By Both Sides” met brio afscheid te nemen van het publiek.

Aroma di Amore en Red Zebra mogen dan wat uitstraling op en naast het podium betreft wel elkaars tegenpolen zijn, elk op hun eigen manier bezorgden beide bands een leuke new wave avond aan zowel nostalgische oudere fans als aan nieuwsgierige jongelingen. Dus wat dat betreft zit het met de versheidsdatum van het Aroma en (vroege) Zebra oeuvre wel snor...

Binnenkort ook na te lezen (met foto's) op http://www.musiczine.net
Plaats reactie