Chris Rea, Vorst Nationaal, 4 maart 2010

Plaats reactie
International
Lead Singer
Berichten: 221
Lid geworden op: ma 06 aug 2007, 06:59
Locatie: Örnsköldsvik (Zweden)

Chris Rea, Vorst Nationaal, 4 maart 2010

Bericht door International »

Chris Rea scoorde een resem softrock hits in de eighties en het begin van de nineties. Brave, soms wat melige liedjes, die het vooral goed deden in Europa. In de U.S. is zijn succes immers nooit zo groot geweest. Maar in 1989, op “Road to Hell”, werd de sound wat harder. De opvolger “Auberge” werd zijn meest succesvolle plaat in de U.K. met een eerste plaats op de charts. Daarna werd het allemaal wat minder, maar Rea bleef verder nieuw materiaal afleveren.
In 2001 hing zijn leven aan een zijden draadje: er werd pancreatitis bij hem vastgesteld. Na een uiterst risicovolle operatie kwam hij er weer bovenop. Maar de levensbedreigende ervaring veranderde zijn levenshouding volledig. Hij besloot zich alleen nog volledig in te zetten voor de dingen die hij echt belangrijk vond.
Op muzikaal gebied was dat de blues, die voor hem altijd heel belangrijk geweest was. Hij bracht “Blue Guitars” uit, dat bestaat uit 11 CD’s met 137 eigen nummers: allemaal geïnspireerd door één of andere bluesvorm. De hoezen zijn reproducties van eigen schilderijen. Commercieel gedoemd om niet erg succesvol te zijn, maar dat kon hem eigenlijk niet veel schelen.
En vorige maandag was hij weer terug op een Belgisch podium in Vorst Nationaal.
Ik hoopte stiekem op een wat hardere aanpak van zijn oudere werk en ik werd prompt op mijn wenken bediend: zes muzikanten betraden het podium: één keyboardspeler, de drummer, en zo maar eventjes vier gitaristen! Ze zetten direct de toon met een aantal bluesnummers. De gitaarsound vulde de hoge concertzaal in Vorst: bepaald indrukwekkend met een zeer goede klankbalans. Chris zorgde voor afwisseling door na ieder nummer van gitaar te wisselen. Zijn diepe, ietwat hese stem paste heel goed bij de sound van de groep.
De nummers die hij schreef voor zijn dochters Josephine en Julia mochten natuurlijk niet ontbreken, evenals “Stainsby Girls”, dat hij schreef voor zijn vrouw. Maar ze werden allemaal in een aangepaste, zwaardere versie gebracht. Dat viel heel erg mee en het gaf aan die nummers een heel andere dimensie. Een aantal van de meer softe hits liet hij vallen: een teleurstelling voor een aantal fans, maar niet voor de liefhebbers van het wat ruigere werk, zoals ondergetekende.
De opbouw van de meeste nummers was nogal gelijklopend: meestal was het begin rustig en traag. Maar dan werd het tempo (en ook het volume) opgedreven. Op het einde snerpten de gitaarklanken dan door de zaal voor een korte maar hevige climax: heel indrukwekkend en perfect gedoseerd.
Rea had er duidelijk wel zin in. Hij sprak zelfs nu en dan een paar woorden tot het publiek. Iets dat normaal niet zijn gewoonte is.
Het concert werkte naar een climax toe met een prachtige versie van “Let’s Dance”. Voor mij, en naar het applaus te horen ook voor de meeste fans, had het zo nog een half uurtje verder mogen doorgaan.
Setlist: I Can't Wait for Love, Work Gang, Where the Blues Come From, Josephine, Easy Rider, 'Til the Morning Sun Shines on My Love and Me, Looking for the Summer, Julia, Stony Road, Electric Guitar, Come So Far, Yet Still So Far to Go, Somewhere Between Highway 61 and 49, Stainsby Girls, The Road to Hell, On the Beach, Let's Dance.

Binnenkort ook na te lezen op http://www.musiczine.net
peegee
Rock Legend
Berichten: 4331
Lid geworden op: zo 09 sep 2007, 12:31
Locatie: wondelgem
Contacteer:

Re: Chris Rea, Vorst Nationaal, 4 maart 2010

Bericht door peegee »

International schreef:Rea had er duidelijk wel zin in. Hij sprak zelfs nu en dan een paar woorden tot het publiek. Iets dat normaal niet zijn gewoonte is.
Misschien wel omdat het die dag zijn verjaardag was ? :wink:
Plaats reactie